ITO NAMAN ANG AKING KWENTO

Iisang tao lang ang nakaalam ng parte ng buhay ko na ito, pero ngayon ikukwento ko na sa inyo. Wala naman sigurong masama kung malaman nyo ang totoong ako, di sa lahat ng oras malakas ang loob ko. Bata pa lang ako eh busy na ang aking mga magulang sa trabaho at sa sideline, ang natitira nilang oras ay sa pahinga nilalaan. Lumaki ako sa poder ng mga lola at tita, sila ang nagtuturo sa akin kapag ako ay may assignment sa iskwela. Ang tita ko rin ang matyagang gumigising sa umaga upang ihanda ang aking pagkain at ang aking babaunin.

Mahal kami ng aking ama't ina kaya nga subsob sila sa kakakayod, pero ang di nila napansin ang panahon na nanakaw sa amin. Tandang tanda ko pa tuwing linggo kami ay nagsisimba, tuwing araw din lang na yun ang bukod tanging araw na kaming lahat ay sama sama. Ang saya ng aking pamilya kahit minsan lang kami magsama sama. May nangyari na di ko inaasahan, katorse ako noon ng maghiwalay ang aking mga magulang. Sa murang isip ko na yun di ko maintindihan bakit sa dami ng pamilya sa mundo ay pamilya ko pa ang nagkaganyan.

Apat kaming magkakapatid, kaming 2 babae ay naiwan kay ama at ang aking 2 kapatid na lalake ang isinama ni ina. Ang hirap lumaki sa poder ni ama kasi ang daming bagay sa buhay naming mga babae na dapat si ina ang iyong karamay, inisip ko na lang wag pansinin kasi malamang ganyan din naman ang pinagdaraanan ng 2 kapatid namin. Gabi gabi kitang kita ng aking mga mata ang mga paghihirap ng damdamin ni ama, pero wala akong magawa kasi ako'y bata pa. Pinilit ko na lang pagsilbihan sya at alagaan baka sakali sya ay matauhan na di naman sya namatay at nawalan ng buhay bagkus may mga buhay na sa kanya'y nakasalalalay.

Lumipas ang mga taon, pinilit namin tanggapin kung ano meron kami noon. Pero siguro madamot ang pagkakataon dahil ang pangyayaring iyon ay di doon natapos. Isang araw nagpaalam si ama papalit daw sya sa pwesto ni lolo sa probinsya. Ibig sabihin noon ay kailangan nya dun manirahan at sya'y malalayo na sa amin, paano kami ng kapatid ko? saan kami pupunta? walang nagawa ang aking ina kundi kunin kaming dalawa.

Galit ako sa mundo bakit sa amin nangyari ito. Marangya ang aming pamumuhay at lahat ng aming gusto ay sa amin ay ibinibigay, pero di ako ganon nakukuntento sa mga bagay na makamundo. Pilit kong hinahanap ang pag-ibig na di ko nalasap, ang aruga na pilit ipinagkait sa akin ng tadhana. Di ako naniniwala sa kasal at lalong di naniniwala na may taong  tunay kung magmahal.Yan ang mga dahilan kung bakit ako ganito ngayon, ang puso ko ay pinatigas ng panahon.

abangan ang karugtong.....

HALIK

Halik.....iba't ibang klase ang halik, di ka naman siguro tanga kaya di ko na iisaisahin why sila iba-iba pero para sa akin ang halik ay simbolo kung gaano mo kamahal ang isang tao. Doon mo malalaman kung may pagtingin sya syo, iba humalik ang taong gusto ka alagaan at ingatan sa halik ng taong manyak lang. Kaya dapat alam mo ng di ka nagagago, kaya lang ang problema ay di ka hinahalikan ng taong minamahal mo kaya ngayon ikaw ay litong lito.

Alam mo ba na tuwing ikaw ay aking titignan or tititigan ang pumapasok sa isip ko ay gusto kita halikan kahit smack lang. Kaya alam ko na wala ka pang nararamdaman kasi kahit minsan di mo sibukan na ako ay iyong halikan, so anong tawag mo sa nangyayari sa atin "GAGUHAN".

okay lang na di ka pa makapagcommit sa isang tao pero sana alam nyo ang nararamdaman ng bawat partido. Alam ko naman siguro ang totoo pero nalulunod ako sa nararamdaman ko para syo, di ko to hahabaan kasi lalo ako masasaktan. Dami ko pa tanong alam ko naman na ang mga kasagutan. Di ako masaya noon pero at least di rin ako nasasaktan dati. Tahimik lang ako noon, walang kulay, at walang buhay sana di mo ako pinakialaman ng nanatili akong ganyan.

Tama ang isa sa aking mga kaibigan, martin ang kanyang pangalan. masarap magmahal at umibig, daigdig mo ay maliliglig. Pero di lahat ng kwentong puso ay happy ending, thankful na lang din ako  kahit papaano naging masaya ako sa iyong piling.

Hyde ito na ang iyong kwento, para dun sa taong mahal mo. Grabe nakarelate ako...wag ka na tampo. Buhay nyo kwento ko, isa isa lang mahina ang kalaban.

AKALA

Ito'y naging debate ng paulit ulit sa mga salo salo at lalo na sa inuman, kaya payo lang wag nating pag usapan kapag kaharap ay alak at pulutan. Tuwing kami'y magkakasalo salo o inuman ng barkada syempre di mawawala ang tanong na "kamusta ka na kaibigan?" at syempre nakainom ka na kaya ang iyong problemang pangpuso ay iyo ng sisimulan. Di naman sa panunumbat pero ang magiging tema ng usapan ay kinukwento mo mga bagay na ginagawa mo para dun sa taong mahal mo at ang magiging ending ay di nya sinusuklian o parang di nya binibigyan halaga ang mga bagay na yun at pakiramdam mo ay unti unti ka ng sumusuko at wala ka ng pag-asa. At ang iyong mga kaibigan heto naman ang kumento sa kwento mong pangkaraniwan "eh TANGA ka pala eh pinapaasa ka lang nyan at ginagamit dahil may nahihita sya syo" di pa sila makukuntento dudugtongan pa ang sulsol syo "BOBO ka ba o TANGA ka talaga, dami dami dyan iba, hanap ka ng taong makapagpapaligaya syo".

Ito ang di alam ng mga sawsawero minsan, di po sila tanga at lalong di po sila bobo. Alam nila ang kanilang ginagawa, at alam ko rin na nag iisip sila pero mas nananaig lang ang kanilang nadarama para sa taong mahal nila. Mas pinili nya magmukang gago kasi baka marealize mo na ganon katindi ang pagmamahal nya syo, ok lang sya magmukang tanga at uto uto sa paningin  mo at ng ibang tao kasi para makita mo ang mga bagay na willing sya ioffer syo makamit lang ang iyong matamis na OO. At sigurado ako kapag naging kayo daig mo pa ang nanalo sa lotto dahil aalagaan ka ng taong yan at di mo mararanasan umiyak kahit minsan. May mga ganyang tao di lang natin alam kasi mas pinipili nila manahimik kesa mapag usapan ang kanilang pinagdaraanan.

Minsan sa aming inuman may kabarkada kaming may katanungan " sino ang pipiliin mo ang taong mahal mo pero di ka mahal o ang taong mahal ka pero di mo mahal? " marami ang sumagot na pipiliin nila ang taong mahal nila pero ako iba ang aking itinugon sa kanyang tanong "pipiliin ko ang taong mahal ako kasi eventually kapag nakikita ko ang mga bagay na kaya nya gawin para mapasaya ako kahit nahihirapan sya ay unti unti kong madarama na nahuhulog na pala ako sa kanya." pero madaling sabihin mahirap gawin kasi bakit ngayon meron nanliligaw sa akin pero di ko sya pinapansin kasi po sarado ang utak ko kasi may ibang tinitibok ang puso ko.

Pero tao pa rin sila/ako may mga pangangailangan at may kapaguran, kung di mo kaya suklian mas mabuting sabihin mo ng harapan. Darating ang panahon kapag ikaw ang napunta sa kanilang sitwasyon sasabihin mo sa sarili mo bakit ka gago at di sya ang pinili mo. wahhhhh di kaya sabihin ko rin yan sa sarili ko wag naman kasi kapag nagkataon pangalawang beses ko na kakainin ang sarili kong opinion.

TOTOONG KAIBIGAN

Lahat ng nilalang ay maraming kaibigan, tomoh! pero di lahat ng kaibigan ay totoo, tomoh ulit! Nainspired ako isulat ito kasi nakachat ko ang dati kong kaibigan sa opisina, kamustahan at kwentuhan ang eksena. Bago ko ikwento ang storya namin ngayon mas maganda simulan ko ang aming noon. Magkasama kami sa opisina, pareho kami sa madaming bagay, kaya siguro kami nagkasundo at nagclick agad ang aming samahan. Pero dumating ang mga pagkakataon na kaming magkaibigan ay naging magkaaway at dahil sa mga sulsol ng iba pa naming mga kasama eh tumindi ang aming alitan.

Lumipas ang araw, linggo at buwan di na kami  nagpapansinan, kaya laking gulat ko ng isang araw malaman ko na lumipat sya ng ibang departamento. mabuti na rin siguro iyon upang maiwasan na sya ay aming mapag usapan at para mamatay na ang apoy ng alitan. Grabe namimiss ko sya pero ayoko aminin sa sarili ko dahil may nausong salita "PRIDE"  ata tawag dun. pero sa paglipas ng panahon unti unti naghilom ang sugat ng isinusukang kaguluhan noon at kami ay biglang nagpansinan. 

Ang galing naman kasi kahit anong nangyari sa amin noon ay magkaibigan pa rin kami ngayon, alam nyo kung bakit? Natural sa magkakaibigan ang magkaroon ng alitan pero wag nating kalilimutan na ang mga bagay na kanilang ibinahagi sa atin ay dapat nating panatiliing tayo lang ang nakakaalam. Maganda man o pangit dapat marunong tayo manindigan sa salitang ating binitawan, walang laglagan.

Nag away kami, nakapagsalita ng mga bagay na di maganda ang parehong panig pero ang di namin nagawa ay ipagkalat ang baho o sekreto ng isa't isa. Pinaka importante ay di kami gumawa ng storya para masira ang pagkatao ng sino man sa aming dalawa. Normal sa magkaibigan ang away at tampuhan, matuto tayo kung paano sila alagaan at protektahan. Yan ang para sa akin ay batayan ng totoong kaibigan.

Lupit noh kasi sa dami ng aming napagdaanan kaming dalawa ay nanatiling magkaibigan, masaya kapag nakatagpo ka ng totoo syo at ingatan mo na at wag pakawalan.Sana mabasa ito ng mga kaibigang putik na nagkalat sa lansangan dahil may pag asa pa silang magbago ng di sila iwanan.

Para kay JOANNA PEN......i love you bestfriend!

HAPPINESS

someone once told me that "happiness is a choice", di ko sya naintindihan nung una kaya nagtanong pa ako ulit. Ask ko sya "Masaya ka ba?" ang sagot nya "hindi ako masaya pero pinili ko maging masaya", wow lupit! anong ibig sabihin non di ko lalo naintindihan. Nakiusap ako kung pwede nya ipaliwanag. Napatigil sya, natahimik, at nag-iisip, sa unang pagkakataon sa daming beses namin nagkasama sa mga pagtitipon ng grupo ngayon ko lang nakita at natitigan ang lungkot ng kanyang mga mata. Naisip ko sa sobrang katatawa namin at saya tuwing kami ay magkakasama never ko pa pala sya natitigan upang mabasa ko o makita ang lungkot na itinatago nya sa likuran ng maskara. 

Nang sya ay magsimula magpaliwanag, damang dama ko ang sakit na dulot ng mga salitang kanyang binibitawan. Kwento sya about sa kanyang pamilya, tungkol sa kanyang ama't ina. Sa hirap ng kanyang trabaho, at sa break up nilang magkasintahan. Masyadong mabigat, malalim ang sakit ngunit pinag aralan nya kung paano kontrolin ang sakit na nadarama at paano ipakita ang ngiti sa mga labi instead na lungkot sa kanyang mga mata. Sabi pa nya, ang tao daw kapag tumatawa at nagbibiro mas napapatingin tayo sa kanilang magandang ngiti at nabibingi sa lakas ng kanilang tawa. Pero kahit daw ganon ang kanyang sitwasyon mas minabuti nya isipin at gawin ang mga magagandang bagay na makapagpapasaya sa kanya kesa lamunin sya ng kanyang pangit na emosyon. Natulala ako, bakit wala akong alam, at iniisip ko bakit neminsan di ko naramdaman na yun ang kanyang pinagdaraanan. Di na muli akong nagtanong, baka kasi kung saan pa humantong. 

lumipas ang ilang taon di na kami nagkikita at di na nagkita pa. Wala akong idea kung nasaan na sya, pero ang mga salitang aking natutunan galing sa kanya ay hanggang ngayon buhay na buhay sa aking alaala. Ngayon kasi ay nasa ganon akong sitwasyon, ang hirap pala ng ginawa nya noon. Di naman magkatulad na magkatulad ang aming problema pero ang solusyon na ginawa nya ay pilit kong ginagaya. ang hirap ng ganitong kalagayan, nakakalito, nakakapraning, di mo alam kung ano ang iyong iisipin. marahil ikaw ay nagtataka na kasi di mo alam ang storya, di ko na bubuuin pero pipilitin kong paikliin. 

Masaya ako and at the same time malungkot, wow ano ako baliw na...chos! ok ito na seryoso na talaga, masaya ako kapag kaming dalawa ay magkasama, lagi nya akong pinagbibigyan sa aking mga kapritso o kahilingan. humantong ako sa punto na nafall ako sa aking kaibigan, habang tumatagal tumitindi ang aking nararamdaman. ayokong mag assume dahil sa mga kilos na kanyang ipinapakita pero nasasaktan ako twing sasabihin nya di pa sya ready macommit sa ngayon. kaya ang aking solusyon ay ang sinabi ng matalik kong kaibigan noon.

di na importante kung nasasaktan ako na isipin na di magiging kami or hanggang friendship lang talaga, mas pinili kong maging masaya, makontento sa ano mang ipinapakita nya at pinadarama. Di ako nagmamadali at kaya ko maghintay mga 2 days pa. chos! Di ko man sabihin alam kong ramdam mo ang gusto kong iparating. lahat ng nakikita mo sa kilos ko normal yun kasi mahal kita bobo ka.

HALAGA ng Parokya ni Edgar...

Malamang karamihan sa inyo ay alam ang kantang yan ng Parokya ni Edgar, ito ay isa sa mga paborito ko sa collection ko ng mga kanta. Maganda kasi ang mensahe di ba? Napakarealistic, nakakainis na nakakatuwa kasi marerealize mo na di lang pala ikaw ang nakakaramdam ng ganon. Maraming tao ang nakaconnect sa kantang yun, naging theme song ng mga kabataang nababusted ng kanilang mga nililigawan at ng mga babae na hindi napapansin ng mga lalakeng mahal nila. Hay buhay nakakalito, bakit di pwedeng ang taong mahalaga syo eh pahalagahan ka din, di naman kailangan suklian ang pagmamahal na inuukol mo sa kanya pero sana maramdaman mo kahit konti na mahalaga ka at importante and takot din syang mawala ka.

Naexperience mo na ba na may ginawa ka para sa isang tao tapos instead na maapreciate nya eh pinuna pa nya at parang di nya nagustuhan? Grabe noh, di ko na sasabihin kung ano ang pakiramdam dahil alam ko dama mo ang gusto kong sabihin. Sa mga ganitong sitwasyon meron akong napansin at natutunan, sa una lang ok na hindi ka nya pinapahalagahan at napapansin, darating ang araw mapapagod ka at tatanungin mo ang sarili mo kung tama pang ipagpatuloy. Pahalagahan mo muna ang iyong sarili para pahalagahan ka ng iba. Minsan ba sumagi sa isip mo ba na baka ganyan ka dun sa taong mahal mo pero di mo alam may isang tao pala sa tabi mo na lihim na nagmamahal syo at nagbibigay ng halaga pero di mo lang napupuna.

RELASYON

lahat ng tao ay hoping! hoping to have a successful career, hoping to have good health, hoping to have a brighter tomorrow, and hoping that someday the'll find the right man/woman for them. kanya kanya di ba? iba't ibang pananaw at gusto sa buhay. ako,  ngayon ko lang aaminin sa sarili ko na ako ay hoping to have someone special sa life ko. natatawa ako sa mga taong ang laging laman ng isip ay pera or di ko lang sila maintindihan dahil yun ang isang bagay na meron ako at di ko pinuproblema, pero ako kaya naiintindihan nila? na meron silang bagay na di kayang bilin ng pera ko. di lahat ng may pera ay masaya at di lahat ng bagay na kayang bilin ng pera ay kaya kang pasayahin. 

naiingit ako tuwing may nakikita ako na average people or below average na kahit wala silang pera ay napakasaya nila, anak ng tokwa naglalakad sila holding hands pa...bwisit di ba? napag usapan naming magkakaibigan ang tungkol sa relasyon o ang pagpasok sa isang relasyon. nagtalo talo kami dahil sa issue na yan, ang pinupunto nila ay nahihiya sila na di nila kayang ibigay ang buhay na maganda sa taong mahal nila kung wala silang pera. ang punto ko naman ay kung talagang mahal nyo ang isa't isa ay magtutulungan kayo upang di mahirapan ang parehong panig. nagbitaw   sila ng salita na  kahit daw mahal sila nung tao eh dumarating daw ang pagkakataon na mapapagod, magsusubatan at iiwan din sila, di ko tinanggap ang kanilang opinion. para sa akin depende yan kung gaano ka kamahal ng taong iyong kinakasama o karelasyon.

walang nanalo at walang talo sa aming debate,  wala ring pinagkatapusan ang aming usapan dahil magkaiba kami ng kalagayan sa buhay. nagdesisyon kaming itigil na lang kesa kami ay magkatampuhan. sinabi ko na lang na naintindihan ko kahit di ko naintindihan. pero bakit parang di ako mapakali? kasi may isang bagay na di ko nasabi na nagpupumiglas kumawala sa aking bibig, pero buti na lang at aking napiit kasi bigala ko narinig mula sa kanyang bibig ang bagay na kinakatakot ko marinig. tang ina ang sakit....thank you.

FIRST TIME

first time ko to, nainggit kasi ako sa friend ko na mahilig magblog. Nung una sabi ko katarantaduhan lang to at walang kwenta, lalo na ng mabasa ko yung blog ng ibang tao na para sa akin ay dabat bang basahin o bigyan ng pansin. Sa araw araw na kasama ko ang kaibigan ko na yun eh di sya matahimik na wala syang blog sa isang araw.  Nagtataka ako ano ba ang nagagawa ng pablog-blog na yan?  may kabuluhan ba yan? di ba nasasayang ang oras nya at panahon? at bakit parang tuwing nagboblog sya eh ang lalim nya mag isip at parang kailangan talagang gamitan ng utak? hanggang isang araw binasa nya sa aming lahat ang blog na bagong sulat lang nya, saka ko lang narealize na ginagamit nya to upang mailabas ang mga bagay na di nya naikukwento sa amin. Mga bagay na ginawa nya noong bata pa sya na nung panahon na yun eh parang napakalaking problem at seryoso pero ngayon ay tinatawanan na lang kasi eh matured na sya.

Bawat blog ng isinusulat ng ibang tao eh may dating sa iba dahil nakakakonekta sila sa storya at natural lang din na may mga tao na di nagkagusto kasi eh wala silang karanasan sa isinulat na storya o sitwasyon, ganon lang pala yun.  kagabi ay busy na naman syang nagboblog habang ako ay napapraning kaiisip sa mga problemang ibinabato sa akin, may mga tanong ako na gusto ko masagot pero di ako nakukuntento sa sagot nila sa akin. pakiram dam ko kasi kaya lang nila nasasabi iyon ay dahil magkakaibigan kami, gusto ko makakuha ng opinion ng ibang tao. at heto na ako, ang naisip kong solusyon ay ang BLOG na ito. toinks! TOINKS!  hahahaha nakakatawa lang noh,  noon na akala ko ay walang kwenta eh ngayon ay ginagamit ko na. neway salamat sa aking mga kaibigan na adik sa blog at least ngayon mailalabas ko na rin ang mga bagay na gusto ko iparating o damdamin na gustong kumawala. SALAMAT!

Edit This