Ngayon ay kanyang kaarawan, at ito ang handog ko sa kanya at sana ay kanyang magustuhan. Hindi man namin sya kasama ngayon, alam naman namin na nasa piling na sya ng ating Panginoon. Naaalala pa kaya nya? ang walis tingting na dati ay lagi nyang dala, ang nagbubukud tangi nyang sandata na takot naman ang sa amin ay dala.
Dyan lang kami natatakot at sumusunod, sa nipis ng tingting ang sakit naman nito ay labis ang hapdi sa amin ay dulot. Dyan lang kami nagtanda, at natutong sumunod sa nakakatanda. Ngunit ngayon ay amin ng tinatawanan, dahil naaalala namin ang ating habulan.
Hindi ako gaano makapagkwento, dahil siguro hindi naman ako malapit kay tatang. Piling pili lang ang aking mga alala, tila ako ay nagkaroon ng amnesia. Minsan masakit ang aking ngipin, umiiyak ako ng walang tigil. Ipinatawag nya ako at pinaupo sa iyong kanyang tabi, tinanong kung anong ngipin ang masakit. Nagulat ako ng hilutin nya ang aking kamay, sa pagitan ng hinlalaki ko at hintuturo.
Laking pasasalamat ko ng unti-unting nawawala ang pananakit, hilot lang pala ang katapat ng ngipin kong masakit. At ito ang hinding hindi ko makakalimutan, ang araw na pumunta kami sa Enchanted Kingdom. Halos lahat ng magpipinsan ay naroon, balak namin magsaya buong maghapon.
Ngunit hindi pa kami nakakasakay ay kinailangan na namin umuwi, dahil may hindi magandang balita ang sa amin ay itinawag. Iniwan mo na raw kami, at lahat ay nabigla, habang kami ay pauwi halos walang nagsasalita.
Simula noon ay hindi na kami bumalik pa sa lugar na iyon, dahil sa hindi magandang alaala na kibit niyon.
Salamat sa mga alaala, hanggang ngayon minsan ikaw pa rin ang bida sa aming mga istorya. We love you Tatang and happy birthday syo.......
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento