CHOCO, ANG AKING PABORITO!

Napacute mo noong una ka naming makita, kaya naman naaliw sa iyo ang aming pamilya. Naaalala mo ba pa, yung laruan mong aso na kamukang kamuka mo. Hindi ba ng kunan kita ng litrato akala ng mga tumingin ay dalawa kayo na nasa aming piling.

Lumaki ka sa Makati, wala kang reklamo sa hagdan kahit ikaw ay nahihirapan. Napansin na lang namin isang araw, namamaga ang tuhod mo at hirap kang gumalaw. Pinatignan ka namin sa doktor, may tubig daw ang iyong tuhod at kailangan mong dumaan sa operasyon.

Natakot kami para sa iyo, dahil alam namin na masasaktan ka ng todo. Ngunit wala kaming magawa, ayaw ka naming mawala. Pinaoperahan namin ang iyong tuhod, pakiramdam mo naman ay guminhawa at ikaw ay nalugod.

Hinintay namin ang iyong paggaling, upang ikaw ay amin ng laruin. Natuwa kami nang tuluyan ka ng gumaling ngunit kailangan mo ng umalis sa aming piling. Ang hirap sa aming kalooban ang problemang aming denisisyunan. Ikaw ay kailangan na naming ilipat, sa isang bahay na wala ng pangalawang palapag at hagdanan.

Napunta ka sa Angono, nawalay ka sa paborito mong si Gino. Sya kasi ang iyong ama amahan, ang nag-alaga syo simula ng dumating ka sa aming tahanan. Hirap na hirap ka nung mga unang buwan, damang-dama ko ay iyong kasabikan. Hindi ka naman nila mabisita ng madalas, sa layo ng lugar at sa dami rin ng kanilang ginagawa.

Ngayon ay may sakit ka, kitang kita ko ang lungkot sa iyong mga mata. Sa tingin ko gagaan ang iyong pakiramdam kung makikita mo sila at makakalaro kahit minsan lang. Sana ay huwag kang magtampo dahil nadito pa rin naman ako na nag aalaga syo. At sila namang lahat ay nakasuporta, umaasa at pinagdarasal na pakiramdam mo ay guminhawa.

Sana madama mo ang pagmamahal sa iyo ng lahat ng tao, para sikapin mo magpagaling ng todo. Pangako ko sa iyo araw-araw na tayo mamamasyal, mag-iikot tayo sa hapon upang pangungulila mo ay maibsan. Kaya pagaling ka na Choco, mahal ka naming yan ay totoo.

URI NG TAO

Iba't ibang klase ng tao ang meron dito sa ating mundo, ngayon ito naman ang tatalakayin ko. Nagbigay sa akin ng inspirasyon ang isang kakilala, upang buksan ko ang aking mata pati na rin ang sa iba. Kahit anong bait ng isang tao at kahit ito pa ay totoo, hindi yun sasapat kung gago naman ang taong kaharap mo.

May mga taong akala mo ay totoo, aalamin lang pala nito ang iyong buong pagkatao. Magtitiwala ka sa kanila, at ibabahagi mo ang iyong sekreto. Iisipin mo nakahanap ka ng kaibigang maaasahan, tipo ng tao na pwede mong mapagkwentuhan ng sama ng loob na iyong nararamdaman. Ngunit mag ingat ka sa mga ganitong tao, tila ahas sila manuklaw kapag ikaw ay may pabor na hindi mo naibigay.

Meron namang mga tatahi-tahimik kung bumanat pala ay malupit. Akala mo hindi makabasag pinggan, ngunit warat naman pala ang kanilang katauhan. Hindi nila iparirinig at ipapakita sa iba, mga ugali na pangit na meron sila. Upang maakit ang iba at hindi sila mapulaan ng hindi maganda.

Ang iba naman at tahimik talaga, pinakikiramdaman muna kasi ang mga tao sa paligid nila. Hindi sila naniniwala sa mga sabi-sabi sa paligid mas pinipili nilang husgahan ka batay sa iyong mga ipinapakita. Sila ang tao na hindi mo maloloko, kasi ibabalik lang nila syo ang pagtrato na ipinapakita mo.

Ito ang pinaka hindi maganda, ang mga kaibigan na kilala ka lang kapag kailangan ka. Ipapakita nila na importante ka, ngunit yung pala nakikinabang lang sila. Nadyan sila kapag may kasiyahan, ngunit hindi sila mahagilap kung ikaw ay may problema at kailangan ng kausap.

Ako ay bilang sa mga taong totoo, diretso ako tumira isasaksak ko sa baga mo. Wala akong pakialam kung ikaw ay masasaktan, para sa akin iyon ang mabisa upang ikaw ay matauhan. Kaya ko makisama sa lahat ng klase ng tao, ngunit ayoko ng ako ay ginagago. Maaari kang magsalita sa akin ng diretso, dahil ganoon din naman ako sa lahat ng tao.

Pero ang isang ugali ko na ayaw ko, ay ang hindi ko kaya magpatawad sa mga kaibigang ahas. Hindi ko kayang makisama at makipag ayos, kasi tiwala ko ay kanila nang naubos. Kaya ang natutunan ko sa aking mga kasama, mas pinipili ko na yung mga tahimik at hindi maapnghusga. At least alam ko na sila ay totoo, kasi kahit anong sama ng narinig nila sa ibang tao, hindi sila maniniwala sa mga ito at iyon ang pagkakataon ko na patunayan ang mga maling akala ng ibang tao.

MATANDANG DALAGA...

May mga babae na mas pinili nila mag-isa kesa ang buhay na may asawa. Meron namang wala ng magawa kasi wala ng pumatol dahil sa sagwa ugali pati ng mukha. Pero mas masakit yata yung tumandang dalaga ngunit deep inside ay gusto pala mag-asawa, ano pa ang gagawin ng babaeng nasa ganoong sitwasyon? Lalo na yung mga babaeng kahit ayusan ay tila isinuka na ng panahon.

Kapag tinitignan ko sya, iniisip ko kung meron pang pag-asa. Kapag ba lagyan ng make-up, may igaganda pa si lola. Bihisan kaya ng mga nauusong kasuotan, sa tingin nyo kaya ay may magbabago sa dating ng taong ito. Siguro naman kahit papaano, panlabas na anyo mo ay may ipagbabago. Ngunit ang isang malaking problema, ay ang topak mo lola. Wala kasi akong makita na gamot dyan na nabibili sa botika.

At hindi lang yun, may ugali ka pang tsusi. Sa mga katulad mo, pasalamat ka na lang kung makakakita ka pa ng tunay na magmamahal syo. Ngunit huwag naman dadating sa puntong hahanap ka pa ng hihigit sa level mo. Kung ang lalake ay may pera at itsura, aba pupusta ako hindi tulad mo ang kanyang gusto. Dahil kayang kaya nya kumuha ng mas bata at maganda pa syo.

Huwag ka na magfeeling ng sobra, baka kantahan kita ng silvertoes ng matauhan ka lola. Kaya tulad ng sinabi ko syo noon, ugali at itsura ay sabay mong baguhin at ibaon. Upang ang kagustuhan mong makapag-asawa at makakita ng kapareha, kahit papaano ay magkaroon ng pag-asa. 

IKAW PA LANG!

Sa edad kong trenta'y tres masasabi kong marami pa akong hindi nararanasan, mga bagay na hindi alam kung ano ang pakiramdam, mga bagay na wala kayong alam. Ito ang klase ng mga bagay na hindi mo iisipin na aking ililihim dahil sa dila kong matabil at hindi makapagpigil. Ngunit iyon ay aking itinago, mga bagay na iisipin ninyong alam ko na, ngunit wala pala akong ideya.

Minsan okey din kasi hayaan ang tingin at iniisip ng ibang tao, at least akala nila ikaw ay astig na kabaligtaran naman ng iyong totoong pagkatao. Ngayon ko pa lang ito isisiwalat, dahil sa kagustuhan kong magpasalamat. Ngayon iisa-isahin ko mga bagay na nagawa mo, mga bagay na nagpasaya sa akin ng husto at bumago sa aking pagkatao.

Ikaw ang una, ang unang nagbigay sa akin ng rosas na kay ganda. Wala naman okasyon ng araw na iyon, ngunit naisipan mo akong sorpresahin at handugan ng bagay na iyon. Ibang ligaya ang aking nadama, siguro dahil ngayon ko lang ito naranasan di ba. 

Ikaw lang ang nagregalo sa akin, isang mug na may mensahe para sa akin. Wala na namang okasyon ng araw na iyon, gusto mo lang akong matuwa kaya ito ay naisipan mong ipagawa. Iyan ang isang bagay na nagustuhan ko sa iyo, gumagawa ka ng paraan upang maramdaman kong ako ay mahal mo. Doon ko napatunayan na wala sa presyo ang pagbibigay ng regalo, ang importante ay ang intensyon ng tao.

Nung minsan na ako ay nagkasakit, pinagsilbihan mo ako at inalagaan. Kumuha ka pa ng bimpo upang ilagay sa aking noo, ipinagluto mo ako ng sabaw upang pawis ko ay sumingaw. Ikaw pa lang ang nag-aruga sa akin ng ganyan, maliban sa aking mga kapatid at magulang. Kaya laking pasasalamat ko, na ikaw ay nakilala ko.

Ikaw lang ang nakatagal sa topak ko, sa kagustuhan mo na magkasundo tayo. Lagi mo itinatanong ang aking gusto, at umiiwas sa mga bagay na ayaw ko. Ayaw na ayaw mo na tayo ay may pagtatalo, ngunit ito naman ang aking paborito. Sa ganitong paraan kasi lalabas ang ugaling totoo, mga pananaw at pinaniniwalaan mo.

Ikaw pa lang ang rumispeto sa akin ng todo, lagi mo iniisip ang kapakanan ko. Ikaw ang nagturo sa akin upang lawakan aking isipan, at huwag basta basta magpadala sa aking nararamdaman. Tinuruan mo akong pigilan ang sarili kong damdamin, ang mag-isip muna bago pa magalit.

Naging mas tahimik ang aking mundo, natuto akong magpasalamat at makuntento. Marami pa akong dapat ipagpasalamat, ngunit kulang ang pahinang ito upang lahat ay aking maisulat. Kaya sana sa munti kong handog, naiparating ko syo na ako ay nalulugod na ikaw ay aking nakilala, kaya ngayon ako na ay masaya.